Στη Γάζα τολμώ να ονειρεύομαι / Ράνα Σουμπάιρ ; χαρακτικά: Abdelrahman Al Muzayen

Τίτλος πρωτοτύπου: In Gaza I dare to dream

Προοίμιο
Η καθημερινή αντίσταση των γυναικών. Σουμούντ
Εισαγωγή
Υπόβαθρο
Ορισμοί
Μέρος πρώτο: Η Γάζα μου κι εγώ
Μέρος δεύτερο: Με τα μάτια ενός παιδιού
Μέρος τρίτο: Ιστορίες άλλων
Επίλογος
Επίμετρο: Ένας αιώνας αγώνων. Το αύτονομο γυναικείο παλαιστινιακό κίνημα. Η Παλαιστίνη - εργαστήρι. Η ΜΚΟ-ποίηση του αγώνα των γυναικών. Μεταμοντέρνες τεχνικές. Ισραηλινή alt right και pinkwashing. Οριενταλισμός. Η κατασκευή του στερεότυπου της Αραβίδας γυναίκας.
Λίγα λόγια για το τέλος

Στο βιβλίο της "Στη Γάζα τολμώ να ονειρεύομαι" η Ράνα Σουμπάιρ καταγράφει σχεδόν χωρίς ανάσα την καθημερινότητα μιας Παλαιστίνιας γυναίκας, μητέρας, δασκάλας και κατοίκου της Γάζας. [...]
Όπως θα διαπιστώσετε,τα κείμενα είναι στεγνά και μάλλον σκληρά· χωρίς περιγραφικά στολίδια και με επαναλήψεις που στα μάτια μας ίσως μοιάζουν με εμμονές. Το πρώτο μέλημα της Σουμπάιρ είναι η περιγραφή της πραγματικότητας ενός πόλεμου διαρκείας, ακριβώς επειδή έχει την επίγνωση πως η πραγματικότητα αυτή μας διαφεύγει. Πώς μεγαλώνει κανείς παιδιά στην Παλαιστίνη; Όταν η πρώτη ακτίδα φωτός σημαίνει πως άλλη μια μέρα ξημέρωσε και το σπίτι σου είναι ακόμα όρθιο ή πως σε βγάλανε από τα χαλάσματα ζωντανή, τι σημαίνει άραγε να κοιτάς τον ουρανό στη Γάζα; Η Σουμπάιρ καλεί διαρκώς την εαυτή της να παραμείνει δυνατή παρά την καταστροφή που την περιβάλλει, κι αυτό το κάλεσμα το επαναλαμβάνει σε όλο το βιβλίο της σαν μάντρα, σαν affirmation για εμπόλεμες ζώνες. Ο ρυθμός της Σουμπάιρ είναι γρήγορος, και η γραφή της κυλά σαν προσευχή, κοιτώντας μια ψηλά τον Θεό της και μια χαμηλά, το έδαφος όπου επιμένει να ζει, να αγαπάει και να αγαπιέται, τη ρημαγμένη μα ζωντανή Λωρίδα της Γάζας.